Kitap hakkında: 2018 / Eugene Tucker, felsefi eserleri korku edebiyatı eserleri olarak “yanlış” şekilde yorumlayarak felsefenin kendi kendisiyle yüzleştiği yerleri bize gösteriyor Sınır. Bu sınır, her biri felsefenin dehşetine dönüşen, felsefeye kendisini aşındıran çelişkilerden başka bir şey vaat etmeyen, dolayısıyla temelsizlik karşısında dünyayı kavramaya yönelik her türlü çabanın beyhudeliğini vaat eden, karanlık, hiçlik, inkar gibi farklı enkarnasyonlara bürünür. Yeter sebep yasasının rehberliğinde hareket eden felsefe, hiçbir zaman "soğuk rasyonalizminin" izin verdiği ölçüde ileri gitme riskine girmedi. Kaderi “bizim için” çizilen sınırlar içinde kalmaktı. Öte yandan, rasyonalizm tarafından kısıtlanmayan ve olumsuzluk yoluyla yolu seçen mistisizm, her zaman çok ileri gitti - öyle ki, cehaletimizin diğer tarafında hala kendi kendine var olabilen bir tür ilahi "kendinde"yi garanti etti. kendi yasaları ve bilinebilirliği. Böylece dolaylı olarak “yeterli tanrısallık yasasını” üstlendi. Dolayısıyla temelsizliğe bu şekilde yaklaşmak için teolojik mistisizmin Tanrısız mistisizm, ontoloji - meontoloji ve felsefe - felsefe dışı olması gerekir. Dışında hiçbir şeyin olmadığı, kendini inkar eden bir düşünce tarafından tasdik edilen karanlık, o zaman bizsiz dünyanın "maddesi" haline gelecektir; burada olumsuzlanan ve dışarıya doğru yönlendirilen bu düşünce, uzayda dünyalar arasında daireler çizer. hiçliğe yönelmiş yıldızların cesetleri. Yıldız Spekülatif Ceset, Amerikalı filozof ve medya, biyoteknoloji ve okült araştırmacısı Eugene Tucker'ın Felsefe Korku üçlemesinin ikinci cildidir. Bu üçlemede korku ve felsefe bir paralaks durumunda sunuluyor; bakışın iki alan arasında sürekli yer değiştirmesi; normalde ikisi de görüldüğünde diğeri görülemiyor. Sonuç olarak, doğaüstü korku edebiyatı eserleri ontolojik ve kozmolojik yapılar olarak ve filozofların kurguları olarak - bize insani varoluşun "ötesinde" yatan dehşetin doğası hakkında bir şeyler anlatan anlatılar olarak kabul edilir..